طلا مصارف گوناگونی دارد و تنها در زیورآلات استفاده نمی شود. در مقالات دیگر با کاربرد طلا در خوراکی ها و کاربرد طلا در الکترونیک آشنا شدیم. طلاهایی که در دندانپزشکي استفاده می شود، اکثرا به شکل آلياژ با فلزاتی مانند پلاتين، پالاديوم، نقره، مس و روي مي باشد. از آنجاییکه طلا سمی نیست، می توان در دندانپزشکی از آن استفاده کرد. اگر میخواهید اطلاعاتی در زمینه انواع مصارف طلا در دندانپزشکی کسب کنید با لئوپارد همراه باشد.
طلای خالص بسیار نرم و انعطاف پذیر است و برای استفاده در دهان، که در اثر جویدن ممکن است فلز تغییر شکل پیدا کند، ایده‌آل نیست. به همین دلیل از طلای خالص (24k) برای تاج دندان یا سایر کارهای دندانپزشکی استفاده نمی شود. در عوض از آلیاژ طلا و سایر فلزات استفاده می شود. اما همین نرم بودن طلا باعث می شود که کار کردن با آن خیلی راحت باشد.
فهرست مطالب صفحه
تقاضای طلا در دندانپزشكی چه میزان است؟
می توان گفت، حدود 2.2 درصد از تقاضای طلا در دندانپزشكی استفاده می گردد، دلیل این امر چیست؟ می توان گفت، چون طلا علاوه بر مقاومت در برابر ضربه، با همان نرخ رشد ميناي دندان منبسط می گردد.
تقاضا در بازار جواهرات همیشه یکسان نیست. در برخی از ماه های سال همانند سه ماهه انتهایی سال بالاترین آمار خرید طلا و جواهرات می باشد. اما بازار مصارف صنعتی و دندان پزشکی این گونه نیست. میزان مصارف طلا در این بخش ها همیشه یک میزان است و بالا و پایین نمی رود.
طلا عنصری است غیر سمی و به شدت بی خطر، بعلاوه هادی جریان الکتریسیته نیز می باشد. بنابراین، در پزشکی مدرن جز عناصر با ارزش محسوب می شود.
آلیاژهای طلای مصرفی در دندان
سه نوع آلیاژ طلا در دندانپزشکی استفاده می شود که به شرح زیر است:
فلز گرانبها (آلیاژ بالا اصل) – این آلیاژ از حداقل 60 درصد آلیاژهای فلزات بالا اصل، معمولاً شامل طلا، پالادیوم و پلاتین ساخته شده است. 40 درصد از محتوای فلز باید طلا باشد
فلز نیمه قیمتی (آلیاژ اصل) – این نوع آلیاژ از حداقل 25 درصد فلز گرانبها از جمله طلا ساخته شده است.
آلیاژ غیر اصل (فلز غیر گرانبها) – معمولاً از ترکیب کروم، نیکل و طلا ساخته می شود، این نوع آلیاژ حاوی مقداری طلا، اما کمتر از 25 درصد وزنی فلز گرانبها است.
هر چه درصد طلا و فلزات اصل در آلیاژ بیشتر باشد، احتمال خوردگی یا اکسید شدن طلا در دندان کمتر می شود. این به این دلیل است که طلا و سایر فلزات اصل در برابر خوردگی و آسیب ناشی از اسید دهان مصون هستند.
مزايای مصرف طلا در دندانپزشکی
- طلا مقاومت بالایی در برابر عوامل شیمیایی دارد و پوسیده و زنگ زده نمی شود.
- سختی طلا بسیار بالاست، بادوام بوده و هرگز سائیده نمی شود.
- نرم و شکل پذير است و به راحتي به شکل دلخواه در مي آيد.
- طلا عنصری غیر سمی و سازگار با محیط زیست است.
- طلا فلزی است که شکننده نبوده و خرد نمیگردد.
- درجه سختی طلا تقریبا همانند مینای دندان است و دندان را به طور مناسب پوشش می دهد.
- عمر و دوام بالایی دارد.
معايب مصرف طلا در دندانپزشکی
- طلا بسيار گران قیمت است.
- طلا يک هادي بسيار مناسب حرارت مي باشد.
- طلا به ساختار دندان متصل نمي گردد و ممکن است جدا شود.
- طلا ممکن است با قطب هاي الکتريکي بدن واکنش دهد.
- رنگ زرد طلا ممکن است بر زيبايي اثر نامطلوبي داشته باشد.
به روز ترین و جذاب ترین مطالب جواهرات را در جواهرات لئوپارد دنبال کنید.