ریخته گری با موم تکنیکی است که هنرمندان و جواهرسازان برای خلق انواع جواهرات و یا مجسمه های بزرگ و کوچک از آن استفاده می کنند. برای ایجاد قالب، از مدل مومی یک شی استفاده می شود. سپس، موم بوسیله حرارت از قالب خارج شده و فلز مذاب در قالب ریخته می شود تا مجسمه و یا قطعه جواهر مورد نظر ساخته شود.

هزاران سال در فرهنگ های سراسر جهان از این تکنیک استفاده می کردند. در صنعت جواهر سازی، جواهرسازان نیاز به طراحی و تولید جزئیات کوچک در جواهرات دارند. از این رو، برای تولید جواهرات ظریف و با جزئیات زیاد از روش های ریخته گری با موم استفاده می کنند.

از دیدگاه برخی از جواهرسازان ریخته گری با موم اهمیت بالایی دارد. نرم بودن و سهولت استفاده از موم ریخته گری برای تراشیدن موم طلاسازی، و ایجاد طرح بر روی موم طلاسازی و سهولت در اصلاح و رفع مشکلات بر روی موم طلاسازی، باعث آن شده تا از تکنیک ریخته گری با موم طلاسازی، برای ساخت طلا و جواهر استفاده شود. قالب گیری سیلیکونی از قطعه طلا و جواهر ساخته شده و استفاده از دستگاه موم زن طلاسازی و شاخه کردن مدل مومی طلا و جواهرات، مهم ترین تکنیک برای تولید انبوه در طلاسازی می باشد. 

شاید بهترین نکته در مورد ریخته گری موم این است که می تواند به آزادسازی خلاقیت یک جواهرساز کمک کند. موم را می توان تقریباً به هر شکلی که بتوان تصور کرد فرم داد. اگر جواهرسازان به نتایجی که می‌خواهند دست پیدا نکردند، فقط کافی است موم را ذوب کرده و با آن کاری کاملا جدید را بسازند. به همین دلیل است که آموزش ریخته گری با موم طلاسازی اهمیت ویژه ای دارد.